Terapia pedagogiczna
W jakich sytuacjach terapia pedagogiczna jest potrzebna?
Początek edukacji, nawet w formie przedszkolnej to dla małego człowieka ogromne wyzwanie — natłok nowych obowiązków, potęgowany przez nieznane otoczenie, bez wątpienia może stanowić znaczne obciążenie psychiczne.
Jedną z najtrudniejszych — a zarazem najważniejszych — umiejętności, z którymi mierzą się dzieci, jest nauka czytania i pisania. Jeśli na tym etapie edukacji u dziecka zaobserwować można wyraźne trudności z opanowaniem pewnych umiejętności, warto rozważyć pomoc specjalisty w postaci terapii pedagogicznej.
Zajęcia tego rodzaju pomagają kompensować problemy z konkretnymi obszarami przyswajania wiedzy — specyficzne trudności z opanowaniem alfabetu, pisaniem poszczególnych liter, słówek lub zdań (w zależności od wieku i przerabianego materiału), a nawet liczeniem.
Sygnałem dla rodziców mogą być tak naprawdę jakiekolwiek niepokojące braki, będące znacznym odstępstwem od ogólnego poziomu reprezentowanego przez rówieśników — po zaobserwowaniu takich problemów warto rozważyć udział w sesji.
CZYTANIE PISANIE
Umiejętność czytania i pisania to podstawa całej dalszej edukacji. Jeśli dziecko nie przyswoi ich w pełni w odpowiednim czasie, może mieć poczucie, że pozostaje „z tyłu” za rówieśnikami. W takiej sytuacji dzieci szybko zniechęcają się do uczestnictwa w lekcjach i nauki. Mogą również wycofywać się z życia społecznego, choć obecność w grupie rówieśników ma wielkie znaczenie dla ich prawidłowego rozwoju i dobrego samopoczucia. Dlatego terapię pedagogiczną należy rozpocząć jak najwcześniej. U młodszych dzieci skuteczna nauka czytania i pisania zapobiegnie przyszłym niepowodzeniom edukacyjnym, które bez odpowiedniej terapii z czasem będą narastać.
Dla dzieci starszych te zajęcia są szansą na nadrobienie zaległości, których nie dadzą rady nadrobić w szkole. Pozwalają na poprawę bieżących wyników edukacyjnych lub przygotowanie do egzaminu z języka polskiego.
Podczas terapii pedagogicznej terapeuta pomaga także w dobraniu odpowiedniego dla dziecka sposobu uczenia się. Podpowiada rodzicom, jak pracować z dzieckiem w domu. W razie potrzeby opracuje z dzieckiem wybrany temat przy użyciu metod terapeutycznych, ułatwiających naukę.
Na czym polega
terapia pedagogiczna?
W swojej istocie tego rodzaju terapia obejmuje szereg kompleksowych działań o charakterze pedagogicznym, ukierunkowanych na wyrównywanie zaobserwowanych u dziecka trudności w edukacji — zarówno na płaszczyźnie objawów, jak i przyczyn. Zajęcia tego rodzaju są procesem długofalowym, a nacisk stawiany jest na wszechstronny rozwój zdolności poznawczych podopiecznego. Wszelkie niepożądane zachowania są stopniowo wygaszane, a ich miejsce zastępują nawyki i reakcje o charakterze pozytywnym oraz umiejętność praktycznego wykorzystywania zdobywanej wiedzy.
Tego rodzaju zajęcia mogą naturalnie przyjmować różną formę, w zależności od potrzeb, wieku oraz obszaru edukacji, który sprawia dziecku największe trudności. Sesje mogą przyjmować charakter indywidualny bądź grupowy. Istotnym aspektem jest jednak indywidualne dostosowanie programu do specyfiki danego przypadku — na podstawie orzeczenia z poradni, potwierdzającym konieczność specjalnego kształcenia, jak również obserwacji i analiz osoby prowadzącej zajęcia.
Cele i zasady terapii pedagogicznej
Podstawowym celem terapii pedagogicznej jest stymulacja ogólnego rozwoju umysłowego dziecka, z naciskiem na wyrównywanie deficytów wynikających z zaburzeń zdolności poznawczych oraz percepcyjno-motorycznych. Stworzenie swoistej podwaliny pod harmonijny rozwój naszego podopiecznego może mieć niebagatelny wpływa na jego późniejsze życie oraz możliwość wykonywania nawet najbardziej przyziemnych czynności — opłacania rachunków, sporządzania pism urzędowych oraz ogólnego przyswajania informacji.
Jedną z głównych zasad terapii pedagogicznej jest z kolei wysoka indywidualizacja metod pracy z dzieckiem. Mnogość dostępnych środków i programów dydaktycznych wynika bezpośrednio ze stosunkowo szerokiego spektrum możliwych deficytów i zaburzeń wpływających na dysharmonijny rozwój naszych podopiecznych. Tym samym niezwykle istotnym jest, aby precyzyjnie dopasować program zajęć do możliwości dziecka, jednocześnie kładąc nacisk na aspekty najsłabiej u niego rozwinięte i sprawiające największe trudności. Jednocześnie nie należy zapominać o stymulacji mechanizmów kompensacyjnych, która zakłada łączenie obszarów rozwiniętych prawidłowo z dysfunkcyjnymi.
Poziom trudności zajęć powinien być stopniowany w zależności od efektów pracy. Warto zauważyć, że nie istnieją żadne sztywno ustalone wytyczne co do tempa czynionych postępów — jest to kwestia wysoce indywidualna. Istotna jest również systematyczność pracy, na którą oprócz udziału w sesjach prowadzonych przez specjalistę składa się także regularne wykonywanie ćwiczeń domowych.
Obejmuje naukę ważnych kompetencji – czytania, pisania, liczenia. Jednocześnie sięgamy w niej po wiele technik stymulujących rozwój dziecka, takich jak: arteterapia, kinezjologia edukacyjna, elementy metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherbone, elementy Integracji Sensorycznej i relaks.
Terapia pedagogiczna jest też często nazywana reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi. Pierwsza forma była kiedyś nagminnie używana i jest niepoprawna, ponieważ oznacza ,,naukę od nowa”. Druga forma jest poprawna i bardzo dobrze oddaje sens naszych działań.
Jeśli zauważasz u swojego dziecka trudności w nauce czytania, pisania i liczenia, problemy z koncentracją, trudność w przyswajaniu wiedzy – umów się na diagnozę.