integracja sensoryczna
W jakich sytuacjach integracja sensoryczna jest potrzebna?
Dla wielu z nas oczywiste jest, że potrafimy odbierać i prawidłowo interpretować różne bodźce z otoczenia. Ale nie zawsze tak się dzieje. Czasem na skutek różnych przyczyn mózg zaczyna porządkować bodźce w sposób nieprawidłowy. Przyczyniają się do tego np. nieprawidłowości w przebiegu ciąży, porodu, niepełnosprawności dziecka, wady rozwojowe, wcześniactwo, przebyte choroby, czynniki środowiskowe itd. Mówimy wówczas o zaburzeniach integracji sensorycznej.
Aby lepiej wytłumaczyć, na czym polega wzorcowe funkcjonowanie mózgu, porównajmy go do biblioteki. Gromadzimy w niej książki (bodźce), które odbieramy ze środowiska. Książki te „przynoszą” nam do biblioteki nasze zmysły: wzrok, słuch, węch, smak i dotyk oraz – bardziej tajemnicze – zmysły przedsionkowy i propioceptywny. W ten sposób gromadzimy bogatą kolekcję informacji o naszym otoczeniu oraz o położeniu ciała.
Wszystkie książki mają swoje miejsce, aby w szybki i łatwy sposób można było do nich dotrzeć. Wiadomo też, gdzie powinno się ustawiać nowe książki. Jednak czasami zdarza się, że któraś z nich trafi nie na swoją półkę, półki zostaną źle ustawione, albo system układania książek nie działa prawidłowo. Wtedy w naszej bibliotece mogą pojawić się problemy: są książki łatwo i trudno dostępne, jedne półki stoją bliżej inne dalej, kilka półek się zepsuło i książki się pomieszały lub też pracownicy biblioteki podają nie takie książki, o jakie prosiliśmy. Biblioteka jednak nadal działa, choć trudniej jest jej pełnić swoją rolę…
Jak wygląda to dosłownie, z punktu widzenia neurologii? Kiedy prawidłowy rozwój zostaje zaburzony mózg dostosowuje się do sytuacji i tworzy szereg sposobów selekcjonowania, porządkowania i opracowywania informacji, pozwalający na funkcjonowanie organizmu w środowisku. Jednak nie zawsze są to prawidłowe rozwiązania. Czasami nasz mózg troszkę się „gubi”: wybiera jedne informacje kosztem drugich, niektóre odbiera zbyt mocno, innych prawie nie zauważa, do niektórych dostęp jest łatwiejszy do innych utrudniony, kieruje naszym ciałem nie tak, jakbyśmy chcieli.
Na czym polega
integracja sensoryczna?
Terapeuta staje się „przewodnikiem” dla mózgu dziecka. Zadaniem psychologa jest pomoc w uporządkowaniu informacji, które docierają do organizmu. Z tego względu warto, by terapia integracji sensorycznej poprzedzała inne zajęcia terapeutyczne. Dzięki niej bowiem terapia pedagogiczna, zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, gimnastyka korekcyjna i rehabilitacja dzieci z wadami wrodzonymi przebiegają znacznie lepiej. Mózg jest plastyczny – łatwo przyswaja nowe wzorce, ale musimy sprawić, by stały się dla niego czytelne.
skontaktuj się z terapeutą, jeśli twoje dziecko:
- jest nadmiernie drażliwe,
- impulsywne,
- wycofane, lękliwe,
- nadruchliwe,
- wybiórcze pokarmowo,
- spięte i szybko się męczy,
- ma problemy z koncentracją,
- cierpi na chorobę lokomocyjną,
- odczuwa nadmierną potrzebę kręcenia się, „nie może usiedzieć w miejscu”,
- ma niskie napięcie mięśniowe,
- ma problemy z nauką lub sportem,
- nie lubi ruchu, boi się huśtawek, schodów, podnoszenia,
- chodzi, stoi lub siedzi nieprawidłowo,
- nie lubi dotyku, hałasu, świateł itp.,
- nie potrafi naśladować,
- zdradza symptomy zaburzenia komunikacji, nieprawidłowego rozwoju społecznego lub emocjonalnego,
- jest niezgrabne w ruchach,
- lubi „zbyt mocno” się przytulać,
- nie lubi czesania, obcinania paznokci, kąpieli.
Daj swojemu dziecku szansę na lepsze przystosowanie się do życia w społeczeństwie i lepsze radzenie sobie z codziennymi problemami.